कोमेजून निजलेली एक परी राणी

 मित्र मैत्रिणिनो हि आहे एक सुंदर कविता,

जी व्यक्त करते एका बापाचे त्यांचा मुलीबद्दलचे विचार, काळजी आणि हो अशीच काहीतरीआई चे विचार असतात आपल्या मुलीबद्दलचे, कारण ह्या दोघांनी आपल्या बाळीला आपल्या डोळ्यांसमोर मोठा होताना पहिला असता पण तिचा पुढचं आयुष्य ते काही त्यांचा हातात नसता. मनात असतानाही ते काही दर वेळी तिला सावरू नाही शकत, सांभाळू नाही शकत तशीच काही शी व्यथा ह्या कवितेतून व्यक्त होते. तिच्या सुखसोयींसाठी धावपळ करता करता तिला देण्यासाठी वेळ च उरत नाही मग कधी ती मोठी होते आणि कधी ती सासरी जाते हे हि ते बिचारे पाहत च राहतात कविता वाचली कि सर्व काही डोळ्यासमोर येईल च....... हि कविता काही मी नाही लिहिली मला माझ्या एका मैत्रिणीने पाठवली पण ती मनाला खूप भावली म्हणून म्हटलं इथे लिहायला काय हरकत... तर मग वाचा हि कविता प्रत्येक मुलीला तिचे आई बाबा नक्कीच आठवतील त्यांचा काळजी घेणा आठवून नक्कीच डोळे भरून येतील, आणि त्यातही मुलगी जर सासुरवाशीण असेल तर प्रश्नच नाही.. डोळे हे भरायलाच हवे कारण शेवटी मुलीसाठी आई बाबा हे एकच असतात कोणी कितीही बोललं तरी

त्यांची जागा नाही घेऊ शकत ... किंबहुना ते कोणाला जमत हि नाही.. अर्थात अपवाद हि असतील असे अपवाद सापडले तर आनंदच आहे..... चला आता खूप प्रवचन दिला 

कविता वाचा..

कोमेजून निजलेली एक परी राणी,

उतरले तोंड डोळा सुटलेले पाणी

रोजचेच आहे सारे काही आज नाही

माफी कशी मागू पोरी मला तोंड नाही

झोपेतच घेतो तुला आज मी कुशीत

निजेतच तरी पण येशील खुशीत

सांगायची आहे माझ्या सानुल्या फुला

दमलेल्या बाबाची ही कहाणी तुला …

आटपाट नगरात गर्दी होती भारी

घामाघूम राजा करी लोकलची वारी

रोज सकाळीस राजा निघताना बोले,

गोष्ट सागायचे काल राहुनिया गेले

जमलेच नाही काल येणे मला जरी

आज परी येणार मी वेळेतच घरी

स्वप्नातल्या गाव मध्ये मारू मग फेरी

खऱ्या खुऱ्या परी साठी गोष्टीतली परी

बांधीन मी थकलेल्या हातांचा झुला

दमलेल्या बाबाची ही कहाणी तुला …

ऑफिसात उशिरा मी असतो बसून

भंडावले डोके गेले कामात बुडून

तास तास जातो खाल मानेने निघून

एक एक दिवा जातो हळूच विझून

अशावेळी काय सांगू काय काय वाटे

अथवा सोबत पाणी डोळ्यातून दाटे

वाटते की उठूनिया तुझ्या पास यावे

तुझ्यासाठी मी पुन्हा लहान ही व्हावे

उगाचच रुसवे नी भांडावे तुझ्याशी

चिमुकले खेळ काही मांडावे तुझ्याशी

उधळत खिदळत बोलशील काही

बघताना भान मला उरणार नाही

हासुनिया उगाचच ओरडेल काही

दुरूनच आपल्याला बघणारी आई

तरी सुद्धा दोघे जण दंगा मांडू असा

क्षणा क्षणा वर ठेवू खोडकर ठसा

सांगायची आहे माझ्या सानुल्या फुला

दमलेल्या बाबाची ही कहाणी तुला …

दमल्या पायाने जेव्हा येईल जांभई

मउ -मउ दूध भात भरवेल आई

गोष्ट ऐकायला मग येशील न अशी

सावरीच्या उशीहून मउ माझी कुशी

कुशी माझी सांगत आहे ऐक बाळा काही

सदोदित जरी का मी तुझ्या पास नाही

जेऊ माखू न्हाऊ खाऊ घालतो न तुला

आई परी वेणी फणी करतो न तुला

तुझ्या साठी आई परी बाबा पण खुळा

तो ही कधी गुपचूप रडतो रे बाळा

सांगायची आहे माझ्या सानुल्या फुला

दमलेल्या बाबाची ही कहाणी तुला …

बोळक्या मध्ये लुकलुकलेला तुझा पहिला दात

आणि पहिल्यांदाच घेतलास जेव्हा मउ भात

आई म्हणण्या आधी सुद्धा म्हणाली होतीस बाबा

रांगत -रांगत घेतलास जेव्हा घराचा तू ताबा

लुटू -लुटू उभा राहत टाकलास पाउल पहिलं

दूरचं पाहत राहिलो फक्त , जवळचं पाहायचं राहिलं

असा गेलो आहे बाळा पुरा अडकून

हल्ली तुला झोपेतच पाहतो दुरून

असा कसा बाबा देव लेकराला देतो

लवकर जातो आणि उशिरानी येतो

बालपण गेले तुझे गुज निसटून

उरे की तुझ्या माझ्या ओंजळी मधून

जरी येते ओठी तुझ्या माझ्यासाठी हसे

नजरेत तुझ्या काही अनोळखी दिसे

तुझ्या जगातून बाबा हरवेल का ग?

मोठेपणी बाबा तुला आठवेल का ग?

सासुराला जाता जाता उंबरठ्यामध्ये

बाबासाठी येईल का पाणी डोळ्यामध्ये?….

-Sandip Khare